بررسی بازی مافیا دفینیتیو ادیشن Mafia Definitive

گاهی اوقات پس از گذشت چند سال یا حتی یک دهه از انتشار یک بازی که در زمان خود بسیار مشهور و محبوب بوده است، نوستالژی‌ها و خاطراتمان باعث می‌شود تا نتوانیم به درستی آن را قضاوت کنیم. درست است که با تکیه بر خاطرات نمی‌توان موفقیت آن اثر پس از بازسازی را تضمین کرد، اما از تاثیر بسزای آن هم نمی‌توان چشم پوشی کرد. بازی Mafia: Definitive Edition یکی از بازی‌هایی است که با تکیه بر نوستالژی توانست نظر بسیاری از مخاطبان را به خود جلب کند.

18 سال پیش یعنی در سال 2002 میلادی استودیو ایلوژن سافت ورکز (Illusion Softworks) در جمهوری چک، با الهام گرفتن از فیلم‌ها و داستان‌های گانگستری مشهور آن زمان، بازی مافیایی را تولید و به بازار عرضه کرد که تا امروز به عنوان یکی از بهترین داستان گویی‌های تاریخ شناخته شده است. بازی مافیا دارای داستانی جذاب و شیوه روایت سرگرم کننده‌ای است. هرچند قدمت دو دهه‌ای این بازی باعث وجود برخی مشکلات فنی در بازی شده است، اما این مشکلات به حدی زیاد نبودند که باعث شود از نقاط قوت آن چشم پوشی کرد.

اکنون با گذشت 2 دهه از عرضه اولین نسخه بازی مافیا، استودیو هنگر 13 وظیفه بازسازی این اثر به یاد ماندنی را بر عهده گرفته است. اما آنطور که انتظار می‌رفت نه تنها نقاط قوت نسخه اول حفظ نشده، بلکه برخی مشکلات و باگ‌های اصلی هم هنوز برطرف نشده‌اند. بازسازی بازی مافیا، با حفظ تمام مشکلات قبلی، تنها به افزودن زرق و برق و جزئیات گرافیکی بسنده کرده است. در ادامه به بررسی دقیق تر بازی مافیا دفینیتیو می‌پردازیم.

داستان بازی مافیا دفینیتیو

همگان می‌دانند که یکی از بزرگترین نقاط قوت بازی مافیا، داستان جذاب و شیوع روایت بی نظیرش بود و خوشبختانه در نسخه جدید هم بخش داستانی بازی، یکی از بخش‌هایی است که دچار کمترین تغییر شده است. البته بهترین ویژگی در مورد مافیا دفینیتیو این است که بخش مقدمه و چند مرحله ابتدایی تقریبا تمامی نقاط ضعف و نقاط قوت بازی را نشان می‌دهد و مشخص می‌کند که در ساعات آینده چه اتفاقاتی قرار است بیوفتد.

در نسخه بازسازی شده مافیا، داستان همچنان به روال قبل است و ما در نقش توماس آنجلو راننده تاکسی فقیر و خوش قلبی هستیم که طی اتفاقاتی به خانواده مافیایی معروف شهر، یعنی خانواده سالیری می‌پیوندد و کم‌کم پایش به دنیای خونین مافیاهای ایتالیایی باز می‌شود. داستان از آنجا شروع می‌شود که یک شب هنگامی که توماس پس از گذراندن شیفت شب خسته کننده‌اش، در کنار ماشین در حال استراحت است، چند خیابان آن طرف‌تر، خودروی سم و پاولی که دستیاران دان سالیری هستند تصادف شدیدی می‌کند. پس از گذشت دقایقی توماس لوله کلت 1911 را روی صورت خودش می‌بیند و مجبور می‌شود برای نجات جان خود، اعضای یکی از خطرناک‌ترین باندهای مافیایی شهر را به مقصد برساند.

توماس ابتدا فعالیت خود را با جرایم سبک و خرده پا شروع می‌کند، اما کم‌کم به یکی از اعضای اصلی و حرفه‌ای این باند مافیایی تبدیل می شود. در نسخه بازی شده مافیا، یعنی مافیا دفینیتیو برای واقع گرایی بیشتر و پرداختن به نکاتی که در نسخه اصلی خیلی به آن‌ها توجهی نشده بود، تیم هنگر 13 بخش‌هایی از بازی را حذف کرده و جایگزین‌های جدیدی برایشان تدارک دیده است. از کات سین‌ها و ماموریت‌های بیشتر گرفته تا وجود نامه‌ها و نوت‌هایی که باعث شده بیشتر با شخصیت‌های حاضر در بازی ارتباط برقرار کنیم.

این مطلب راهم مطالعه کنید: بررسی بازی واچ داگز لژیون watch dogs legion

نقد و بررسی بازی mafia definitive edition

داستان و شخصیت‌ها

در این بخش ابتدا به سراغ تغییرات بازی، داستان و شخصیت‌ها می‌رویم. همانطور که گفتیم در نسخه دفینیتیو برخی از موارد حذف و موارد دیگری جایگزین آن‌ها شد. اولین جایگزین، بازیگران تازه و سیستم موشن کپچر حرفه‌ای است. تیم هنگر 13 در انتخاب بازیگران تصمصم گرفته که سن برخی از شخصیت‌های بازی که اکثرا میانسال بودند را کمی پایین بیاورد و تغییراتی هم در شخصیتشان ایجاد کند. بنابراین با اعمال چنین تغییراتی، صورت کارکترها و ویژگی‌های شخصیت‌شان هم تغییر کرده است.

ایراد بزرگی در این زمینه وجود دارد مربوط به شخصیت پردازی دان سالیاری است. سالیاری در نسخه اصلی و اولیه بازی از آن دسته افرادی بود که با وجود ظاهر آرام و متین، به شدت کاریزماتیک بود، در حالی که شخصیت جدید دان سالیاری، بیشتر نشان دهنده یک رئیس پرشور است که حتی برخی اوقات اعصاب شما را خورد می‌کند. در شخصیت توماس نیز تغییراتی صورت گرفته که با وجود بازی فوق‌العاده Andrew Bongiorno می‌توان از نکات منفی آن عبور کرد، اما شخصیت جدید دان سالیاری بی‌شک یکی از نقاط ضعف نسخه جدید است.

در مورد سایر شخصیت‌های داستان می‌توان گفت که اگر تغییرات مثبت نباشد، منفی هم نیست و همه شخصیت‌ها در خدمت روایت بازی هستند. اگر از تغییرات دان سالیاری چشم پوشی کنیم، به طور کلی می‌توان گفت عملکرد هنگر 13 در بازسازی مافیا، از دیدگاه داستان و روایت آن، قابل قبول بوده است.

گیم پلی مافیا دفینیتیو ادیشن

از بحث داستان و شخصیت‌ها که عبور کنیم، به گیم پلی و طراحی دنیای بازی می‌رسیم. گیم پلی نسخه اصلی مافیا نه تنها جزو نقاط قوت آن نبود، بلکه خشکی زیاد انیمیشن‌ها و تیراندازی در همان زمان کمی آزار دهنده بود. متاسفانه نسخه ریمیک یا بازسازی شده هم شانس خود را در بهبود گیم پلی از دست داد. نسخه دفینیتیو مافیا هم همانند نسخه اصلی، دو بخش داستانی و Free Ride را در اختیار شما می‌گذارد. تا اینجای کار همه چیز خوب پیش می‌رود، اما وقتی به بخش رانندگی و تیراندازی می‌رسیم، شرایط کمی تغییر می‌کنند. رانندگی در دو ساعت اول بازی به شدت توی ذوق می‌زند. خودروها کند هستند و کنترل ضعیفشان باعث می‌شود که سریعا تصادف کنید. با این حال پس از گذشت 2 الی 3 ساعت خودروهای سریعتری در اختیار شما گذاشته می‌شود که حال و هوایتان را عوض می‌کند. به طور کلی رانندگی در مافیا دفینیتیو دو بخش خوب و بد دارد.

هرچند رانندگی تنها بخش مافیا نیست که دو وجه خوب و بد دارد و تقریبا تمامی بخش‌های گیم پلی به همین صورت هستند. مثلا بخش مبارزات. سطح مبارزات تن به تن واقعا پایین است و حرکات آن هم به شدت مصنوعی است. تنها حرکات خوبی که در مبارزات مافیا دفینیتیو می‌توان دید، مبارزه با چاقو است، که البته آن‌ها نیز پس از مدتی تکراری می‌شوند.

گرافیک

پس از بررسی گیم پلی نوبت به گرافیک می‌رسد. نسخه بازسازی شده مافیا نقاط قوتی هم دارد که غیر قابل انکار هستند. بی‌شک یکی از زیباترین و جذاب‌ترین بخش‌ها، بازسازی شهر "لاست هون" است. شهر خیالی لاست هون که با الهام از شیکاگوی دهه 30 طراحی شده است، در همان 20 سال پیش هم به قدری زنده به نظر می‌رسید که دور زدن در آن کاری لذت‌بخش بود. در هر ناحیه‌ای از شهر، به نسبت بالا شهر یا پایین شهر بودنش، نوع NPCهایی که رفت و آمد می‌کردند و همچنین نوع ماشین‌ها متفاوت بود. به عنوان مثال در محله Work Quarter که محل واقع شدن کارخانه‌ها بود، همیشه عده‌ای کارگر خسته و فرسوده را می‌دیدیم. شاید تنها مشکل شهر، بخش‌های بیرونی آن باشد که به شدت ضعیف هستند. باور کردنی نیست که در سال 2020 و در بازسازی عنوانی مانند مافیا، بافت‌ها در سک قدمی‌تان ظاهر شوند. مثلا درخت‌ها و گیاهان همانند بازی‌های نسل ششم، ناگهان روبه‌رویتان ظاهر می‌شوند. این موضوع بسیار عجیب است، چون بازی از نظر گرافیک کیفیت بالایی دارد ولی در بخش‌های بیرونی شهر ناگهان این کیفیت افت می‌کند.

موسیقی

پیش از رسیدن به نتیجه گیری، لازم است تا از موسیقی گوش نواز بازی تعریف کنیم. برخی از مراحل بازی، مانند نسخه اصلی، با قطعات موسیقی منحصربفردی همراه می‌شوند. برای مثال یکی از شاهکارهای هنگر 13 در بخش موسیقی، استفاده از قطعات موسیقی منحصر به فرد برای هر محله از شهر است که خبر ورود به آن ناحیه را به بازیکن می‌دهد. در نواحی مختلف شهر، همانند استفاده از NPCهای مختلف، قطعات موسیقی مختلفی هم به کار گرفته شده. قطعات موسیقی که علاوه بر گوش نواز بودنشان، موجب ایجاد هیجان مضاعف در مخاطب می‌شوند. مثلا در مناطق کارگری و پایین شهر، برای لمس بهتر حس فقر و بدبختی، موسیقی غمناکی تدارک دیده شده.

این مطلب راهم مطالعه کنید: بررسی و راهنمای بازی اسپایدرمن مایلز مورالز Spider-Man: Miles Morales

سخن پایانی

مافیا دفینیتیو یک بازی عجیب است. عجیب از این جهت که در کنار ایرادات بسیاری که دارد، نکات مثبتی هم دارد که قابل چشم پوشی نیستند. شاید مافیا دفینیتیو در یک سری کلیات ضعیف باشد، اما جزئیاتی هم دارد که در آن‌ها فوق‌العاده عمل شده است. به طور کلی باید گفت که نمی‌توان این بازی را در یکی از دو دسته خوب یا بد قرار داد. برخی کاربران ممکن است به آن علاقه‌مند شود، در حالیکه برخی دیگر ممکن است اصلا آن را نپسندند. البته باید توجه داشت که مافیا دفینیتیو یک بازی 40 دلاری است و به عنوان یک بازی 40 دلاری خیلی بیشتر از حد معمول محتوا در اختیار گیمر می‌گذارد.

فراموش نکنید که در گنوپلی این امکان را دارید تا دیسکت بازی‌های قدیمی خود را بفروشید و تنها با کمی هزینه دیسکت بازی‌های جدید را خریداری کنید.

در ادامه می‌توانید تریلر بازی مافیا دفینیتیو ادیشن را مشاهده کنید، همچنین اگر تجربه انجام این بازی را دارید نظرات و تجربیات خود را با ما به اشتراک بگذارید.